Να είσαι πάντα ο εαυτός σου, αξία ανεκτίμητη.
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι συνθήκες, οι καταστάσεις ή οι συγκυρίες σε αλλάζουν.
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχεις φτάσει να πεις "Φτάνει. Από αύριο θα είμαι ένας άλλος. Ένας που θα μου αρέσω. Αυτός που δεν θα με πληγώνουν. Γιατί βαρέθηκα να σκύβω το κεφάλι σε ότι με κοιτάει."
Μα μάτια μου, ο ίδιος σου ο εαυτός σε έφτασε εκεί που είσαι. Εσύ ο ίδιος δημιούργησες αυτή τη κατάσταση με τον χαρακτήρα σου, με τον τρόπο που λαμβάνεις και φέρεσαι στις καταστάσεις.
Μη μου πεις ότι σου φταίνε οι άλλοι που είναι αναίσθητοι, που δεν τους νοιάζει, που κοιτάνε τον εαυτούλη τους και σκορπάν λέξεις, λόγια και στιγμές έτσι ατάραχοι στους πέντε ανέμους.
Είσαι υπαίτιος των πράξεων σου. Τους έδωσες τόση σημασία που σε κατασπαράξανε.
Από αμέλεια ή και εσκεμμένα.
Αλλά θυμήσου από πού ξεκίνησες.
Δεν άφησες κανέναν να σε υποχρεώσει να σκεφτείς, να ερωτευτείς, να ρισκάρεις, να νιώσεις.
Τώρα γιατί τους αφήνεις να σε υποχρεώσουν να πληγωθείς;
Ας μην υπερβάλω. Είμαστε άνθρωποι με συναισθήματα και αλίμονο σε αυτούς που δεν αγάπησαν!
Η ζωή χωρίς συναίσθημα θα ήταν άδεια. Θα ήταν η επανάληψη καθημερινή χωρίς ενδιαφέρον και εναλλαγές. Μια ρουτίνα.
Αλλά στο κάτω κάτω αυτό είναι η ζωή.
Σκαμπανεβάσματα.
Τη μία χαρούμενος, την άλλη λυπημένος.
Το σημαντικό είναι να είσαι συνειδητοποιημένος σε αυτό που σου συμβαίνει και να μπορείς να διαχειριστείς οποιαδήποτε κατάσταση. Της ανεξέλεγκτης χαράς, της ανεξέλεγκτης λύπης, του στα όρια της τρέλας θυμού.
Κι εκεί είσαι μόνο εσύ.
Εσύ και ο εαυτός σου.
Και ρώτησε τον σου αξίζει αυτή η ατελείωτη ευτυχία;
Σου αξίζει αυτός ο ασταμάτητος πόνος;
Μήπως τελικά φταίμε εμείς για ότι μας συμβαίνει; Μήπως ενθουσιαζόμαστε τόσο εύκολα που ονομάζουμε τον ενθουσιασμό, έρωτα και την έλλειψη, θλίψη;
Ή μήπως πρέπει να αντιληφθούμε καλύτερα το "όλα μες τη ζωή είναι";
Ότι ξεκινάει, τελειώνει. Σημασία έχει να το ζήσεις όπως του πρέπει.
Σημασία έχει να είσαι ο εαυτός σου και να μην αφήνεις κανέναν να τον αλλάξει αυτόν.
Γιατί με αυτόν ξεκίνησες και με αυτόν θα τελειώσεις.
Στο τέλος μένουν μόνο στιγμές, κάντες να αξίζουν.
Γιούλη Ν.
